Noc spowita mgłą, a ja przemieszczam się wśród liści. Księżyc zawieszony ponad ulicami. Pewnie szuka ukojenia. Pewnie nie on jeden. Licząc gwiazdy zauważam na horyzoncie kontury postaci. Może to anioł? Staram się zbliżyć lecz odwrotny efekt uzyskuję. Ktoś celowo ingeruje w zamierzony cel. Może to ten, który lubi ciągnąć za wszystkie sznurki? Czego on chce? Może próbuje rozplątać ten kłębek nici? Nie wiem. Ja staram się wykrzesać iskrę. Wszystko sprzysięgło się przeciwko mnie. Szukam drogi na skróty aby zobaczyć zbłąkana duszyczkę. Próbuję oszukać los. A co Ty o tym wiesz? Pewnie wiele. Codziennie go oszukujesz. Lecz to nie to samo. Wszystko wokół mnie zmienia się, a ja stoję tam gdzie stałem. Wysilając wzrok widzę długie, bujne włosy powiewające na wietrze. Kwiatuszek odwraca łodygę lecz nie widzi mnie. Ja krzyczę lecz okno zamknięte jest. Zaczynam biec. Wreszcie doganiam mroczną postać. Skryta i tajemnicza kobieta okazuje się tylko cieniem na ziemi. Czy to możliwe, że byłem tak ślepy? Otóż nie! Ta postać metrów pięć ode mnie. Nagle krokiem szybkim teleportuję się obok jej ciała. Łapię za rękę. Tym razem nie ucieknie.
c.d.n.
Komentarze
Brak komentarzy
Dodaj komentarz
Zezwolono używać:
BBCode
Zabroniono używać:
znaczników HTML
